wianek

wianek (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈvʲjãnɛk], AS: [vʹi ̯ãnek], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• i → j 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) zdrobn. od: wieniec

(1.2) mały wieniec z kwiatów służący jako ozdoba noszona na głowie

(1.3) przen. przest. dziewictwo

(1.4) zob. wianki

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wianek	wianki
dopełniacz	wianka	wianków
celownik	wiankowi	wiankom
biernik	wianek	wianki
narzędnik	wiankiem	wiankami
miejscownik	wianku	wiankach
wołacz	wianku	wianki

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.3) dziewictwo, cnota

antonimy:

hiperonimy:

(1.2) ozdoba

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wieniec m, wiano n, wieńcówka ż, wianczarka ż

zdrobn. wianeczek m, wianuszek m

przym. wieńcowy

związki frazeologiczne:

(1.3) stracić wianek • ukraść wianek

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: wieniec

• białoruski: (1.1) вянок m; (1.2) вянок m
• kaszubski: (1.1) wiónk m
• wilamowski: (1.1) krȧncła n, kraoncła n, krancła n; (1.2) krȧncła n, kraoncła n, krancła n

źródła: