wertykalny

wertykalny (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌvɛrtɨˈkalnɨ], AS: [vertykalny], zjawiska fonetyczne: akc. pob. ​

znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) książk. pionowy

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	wertykalny		wertykalna	wertykalne	wertykalni	wertykalne
dopełniacz	wertykalnego		wertykalnej	wertykalnego	wertykalnych
celownik	wertykalnemu		wertykalnej	wertykalnemu	wertykalnym
biernik	wertykalnego	wertykalny	wertykalną	wertykalne	wertykalnych	wertykalne
narzędnik	wertykalnym		wertykalną	wertykalnym	wertykalnymi
miejscownik	wertykalnym		wertykalnej	wertykalnym	wertykalnych
wołacz	wertykalny		wertykalna	wertykalne	wertykalni	wertykalne
nie stopniuje się

przykłady:

(1.1) Lubowała się w rzutach wertykalnych, pionowych, w sylwetach smukłych i strzelistych.

składnia:

kolokacje:

(1.1) układ wertykalny • oś / pozycja wertykalna

synonimy:

(1.1) pionowy

antonimy:

(1.1) horyzontalny, poziomy

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wertykalność ż, wertykał mrz

przysł. wertykalnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. vertical, pol. -ny < p.łac. verticalis

uwagi:

tłumaczenia:

zobacz listę tłumaczeń w haśle: pionowy

źródła: