waluta
waluta (język polski) edytuj
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) wymienialny środek płatniczy
- (1.2) bank. oficjalna jednostka monetarna danego państwa; zob. też waluta w Wikipedii
- (1.3) pot. łatwo wymienialny (w danym kraju) środek płatniczy (w Polsce np.: dolar, euro, daw. marka)
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik waluta waluty dopełniacz waluty walut celownik walucie walutom biernik walutę waluty narzędnik walutą walutami miejscownik walucie walutach wołacz waluto waluty
- składnia:
- kolokacje:
- (1.3) twarda waluta • ciężka waluta • płacić w walucie
- synonimy:
- (1.1) jednostka monetarna, jednostka pieniężna
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) pieniądz
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. przewalutowanie n, przewalutowywanie n, walutowanie n
- czas. przewalutować dk., przewalutowywać ndk., walutować ndk.
- przym. walutowy
- związki frazeologiczne:
- twarda waluta
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.2) currency
- arabski: (1.2) عملة ż
- białoruski: (1.2) валюта ż
- bułgarski: (1.1) валута ż; (1.2) валута ż; (1.3) валута ż
- chiński standardowy: (1.2) 元 (yuán)
- chorwacki: (1.2) valuta ż
- czeski: (1.2) měna ż, valuta ż
- duński: (1.2) valuta
- esperanto: (1.2) valuto, monunuo
- gruziński: (1.2) ვალუტა (waluta)
- gudźarati: (1.2) ચલણ n (calaṇa)
- hiszpański: (1.2) moneda ż, divisa ż
- interlingua: (1.2) valuta
- japoński: (1.2) カレンシー
- jidysz: (1.2) וואַלוטע ż (walute)
- kataloński: (1.1) moneda ż; (1.2) unitat monetària ż, moneda
- koreański: (1.2) 돈
- niemiecki: (1.1) Währung ż
- nowogrecki: (1.2) νόμισμα n (nómisma)
- rosyjski: (1.2) валюта
- szwedzki: (1.2) valuta w
- ukraiński: (1.2) валюта ż
- włoski: (1.2) valuta ż
- źródła:
