wędlina

wędlina (język polski)

wędlina (1.1) w sklepie

wymowa:

IPA: [vɛ̃nˈdlʲĩna], AS: [vẽndlʹĩna], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ę 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) kulin. wyrób spożywczy z jednego kawałka mięsa (szynka, polędwica, baleron) lub z mięsa rozdrobnionego (kiełbasa, salceson), odpowiednio przyprawiony, zwykle wędzony, peklowany, rzadziej gotowany; zob. też wędliny w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wędlina	wędliny
dopełniacz	wędliny	wędlin
celownik	wędlinie	wędlinom
biernik	wędlinę	wędliny
narzędnik	wędliną	wędlinami
miejscownik	wędlinie	wędlinach
wołacz	wędlino	wędliny

przykłady:

(1.1) Wolisz kanapki z żółtym serem czy z wędliną?

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wędliniarnia ż, wędliniarz m

zdrobn. wędlinka ż

przym. wędliniarski, wędzony

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: Indeks:Polski - Jedzenie

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) cold meats, cold meat, cured meats, cured meat
• białoruski: (1.1) вяндліна ż, вэнджаніна ż
• francuski: (1.1) charcuterie ż
• hiszpański: (1.1) embutidos m
• nowogrecki: (1.1) αλλαντικό n
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1)
• rosyjski: (1.1) lm колбасные изделия, копчёности
• słowacki: (1.1) údenina ż
• ukraiński: (1.1) м'ясні вироби lm, м'ясиво n
• włoski: (1.1) salume m

źródła: