vindur (język farerski) edytuj

wymowa:
IPA/ˈvɪn.tʊɹ/
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) meteorol. wiatr[1]
odmiana:
(1.1) lp vind|ur, ~, ~i, ~s (~urin, ~in, ~inum, ~sins); lm ~ar, ~a, ~um, ~a (~arnir, ~ana, ~unum, ~anna)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
st.nord. vindr
uwagi:
źródła:
  1. Jonathan Adams & Hjalmar P. Petersen, Faroese: A Language Course for Beginners, Stiðin, Tórshavn 2014, ISBN 978-99918-42-72-1, s. 748.

vindur (język islandzki) edytuj

wymowa:
IPA[ˈvɪnd̥ʏr̥]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) wiatr
odmiana:
(1.1) lp vind|ur, ~, ~i, ~s (~urinn, ~inn, ~inum, ~sins); lm ~ar, ~a, ~um, ~a (~arnir, ~ana, ~unum, ~anna)
przykłady:
(1.1) Ég held ekki ég gæti útskýrt fyrir barni afhverju vindurinn blæs. (z bloga)Nie sądzę, bym potrafił wytłumaczyć dziecku, czemu wieje wiatr.
składnia:
kolokacje:
(1.1) á móti vindi → pod wiatr; norðan-/sunnan-/vestan-/austanvindurwiatr z północy/z południa/z zachodu/ze wschodu; allhvass vindur, hvirfilvindur, vindátt, vindstig
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. vinda
przym. vindlaus
związki frazeologiczne:
fara út í veður og vindláta sem vind um eyru þjóta/láta eins og vind um eyru þjótaleysa vind
etymologia:
uwagi:
źródła: