uczciwość (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[uʧ̑ʲˈʨ̑ivɔɕʨ̑], AS[učʹćivość], zjawiska fonetyczne: zmięk., ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) uczciwe zachowanie
(1.2) cecha tego, kto jest uczciwy; cecha tego, co jest uczciwe
odmiana:
(1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. uczciwy, czestny
przysł. uczciwie
rzecz. cześć ż
wykrz. cześć
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. uczciwy + -ość
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: