tuman

tuman (język polski)

tuman (1.2)

wymowa:

IPA: [ˈtũmãn], AS: [tũmãn], zjawiska fonetyczne: nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) kłąb czegoś sypkiego lub lotnego unoszący się w powietrzu

(1.2) obłok gęstej mgły lub oparów

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) pot. człowiek niezbyt rozgarnięty, wolno myślący

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	tuman	tumany
dopełniacz	tumanu	tumanów
celownik	tumanowi	tumanom
biernik	tuman	tumany
narzędnik	tumanem	tumanami
miejscownik	tumanie	tumanach
wołacz	tumanie	tumany

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	tuman	tumany
dopełniacz	tumana	tumanów
celownik	tumanowi	tumanom
biernik	tumana	tumanów
narzędnik	tumanem	tumanami
miejscownik	tumanie	tumanach
wołacz	tumanie	tumany
ndepr. M. i W. lm: (ci) tumani

przykłady:

(1.1) Słońce zakryły tumany piasku.

(2.1) Tumanie, mogłeś sprawdzić w Wikisłowniku.

składnia:

kolokacje:

(1.1) tumany śniegu / piasku / kurzu, tumany unoszą się

(1.2) tumany gazów / mgły

(2.1) skończony tuman

synonimy:

(1.1-2) obłok, kłąb

(2.1) matoł, tępak, gamoń, jełop, bałwan

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. tumanić ndk., tumanieć ndk.

przym. tumanowaty

rzecz. otumanienie n

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (2.1) dumbbell
• francuski: (2.1) abruti m
• szwedzki: (2.1) drummel w, träbock w
• ukraiński: (1.1) хмара ż, клуби m lm

źródła:

tuman (slovio)

tuman (1.1)

zapisy w ortografiach alternatywnych:

туман

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) mgła

odmiana:

(1.1) lm tumanis

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: