tułów

tułów (język polski)

tułów (1.1)

tułów (1.2) osy

wymowa:

​, IPA: [ˈtuwuf], AS: [tuu̯uf], zjawiska fonetyczne: wygł.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) anat. ciało ssaka oprócz głowy i kończyn; zob. też tułów w Wikipedii

(1.2) zool. odcinek ciała u owadów i skorupiaków (zwykle pomiędzy głową a odwłokiem)

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	tułów	tułowie
dopełniacz	tułowia	tułowi
celownik	tułowiowi	tułowiom
biernik	tułów	tułowie
narzędnik	tułowiem	tułowiami
miejscownik	tułowiu	tułowiach
wołacz	tułowiu	tułowie

przykłady:

(1.1) U pacjenta lekarz stwierdził niewielkie oparzenia na tułowiu i rękach.

(1.2) Osę łatwo poznać po żółto-czarnych pasach na tułowiu i odwłoku.

składnia:

kolokacje:

(1.1) skłony tułowia

synonimy:

(1.1) korpus, kadłub

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. tułowiowy

rzecz. przedtułów mrz

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Części ciała

(1.1) por. tors

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) trunk, torso; (1.2) barrel
• arabski: (1.1) جذع m (ǧiḏʿ); (1.2) زور m (zawr)
• białoruski: (1.1) тулава ż
• bułgarski: (1.1) туловище n
• duński: (1.1) torso w, overkrop w
• esperanto: (1.1) trunko
• hiszpański: (1.1) tronco m; (1.2) tórax m
• niemiecki: (1.1) Rumpf m, Oberkörper m; (1.2) Thorax m, Brust ż
• nowogrecki: (1.1) κορμός m; (1.2) θώρακας m
• rosyjski: (1.1) ту́ловище n
• rumuński: (1.1) trup n
• słowacki: (1.1) trup m
• ukraiński: (1.1) тулуб m

źródła: