trzykrotny (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ṭʃɨˈkrɔtnɨ], AS[ṭšykrotny], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.udziąs. ?/i
znaczenia:

przymiotnik[1]

(1.1) odbywający się/powtarzający się trzy razy
(1.2) taki, który osiągnął/zdobył/robił coś trzy razy
(1.3) trzy razy większy bądź mniejszy od czegoś
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. trzykrotka ż, trzykrotność ż
przysł. trzykrotnie, trzykroć
licz. gł. trzykroć
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
Według dawniejszej terminologii wyraz zaliczano do liczebników wielokrotnych.
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „trzykrotny” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.