trzcina (język polski) edytuj

 
trzcina (1.1)
 
trzcina (1.2)
 
trzcina (1.3)
wymowa:
IPA[ˈṭʃʲʨ̑ĩna], AS[ṭšʹćĩna], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.udziąs.nazal.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) bot. roślina o wysokiej łodydze, z kwiatami w postaci wiech, rosnąca przy brzegach zbiorników wodnych i na mokradłach; zob. też trzcina w Wikipedii
(1.2) zbiorowisko, zarośla trzciny (1.1); teren porośnięty trzciną (1.1)
(1.3) materiał otrzymywany z trzciny (1.1)
(1.4) łodyga trzciny (1.1) używana dawniej jako narzędzie kary
odmiana:
(1.1-4)
przykłady:
(1.1) Jak jasno się sylweta rybaka odcina, / Co stoi w łodzi, prosty i gibki, jak trzcina[1]
(1.2) W Szczebrzeszynie chrząszcz brzmi w trzcinie (…)[2].
(1.3) Bardzo podobają mi się meble robione z trzciny.
(1.4) Trzcina znów grzmi na katedrze[3].
składnia:
kolokacje:
(1.1) trzcina cukrowa
synonimy:
(1.2) szuwar, szuwary, trzcinowisko
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. trzcinowisko n
zdrobn. trzcinka ż
przym. trzcinowaty, trzcinowy
związki frazeologiczne:
trzcina ojcowska
etymologia:
prasł. *trъstina[4]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: