trauen

trauen (język niemiecki)

wymowa:

IPA: [ˈtʀaʊ̯ən] IPA: [ˈtʀaʊ̯tə] IPA: [ɡəˈtʀaʊ̯t]

​ ​ ​

znaczenia:

czasownik słaby

(1.1) ufać, zaufać, wierzyć, uwierzyć

(1.2) odważyć się, zdobyć się

(1.3) udzielać ślubu, udzielić ślubu

odmiana:

(1.1-3) trauen (traut), traute, getraut (haben)

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.3) trauen lassen

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Trauen n, Trauung ż, Traute ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

śwn. trūwen < swn. trū(w)ēn

uwagi:

zobacz też: trauen • antrauen • anertrauen • betrauen • getrauen • herantrauen • heimtrauen • hineintrauen • misstrauen • vertrauen • zutrauen

źródła: