Podobna pisownia Podobna pisownia: Temperamenttempérament

temperament (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌtɛ̃mpɛˈrãmɛ̃nt], AS[tmperãmẽnt], zjawiska fonetyczne: nazal.akc. pob.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) psych. charakter człowieka, jego usposobienie, stopień pobudliwości, sposób reagowania itp.
(1.2) duża pobudliwość, żywotność, energiczność, werwa
(1.3) predyspozycja, zdolność do czegoś
odmiana:
(1.1)
(1.2-3)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) charakter, przest. natura, osobowość, usposobienie
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz.
zdrobn. temperamencik
przym. temperamentowy, temperamentny
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. tempérament[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.

temperament (język angielski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈtɛmpərəmənt] lub IPA[ˈtɛmprəmənt]
?/i ?/i
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) psych. temperament
(1.2) uosobienie
odmiana:
(1) lp temperament; lm temperaments
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. temperamental
przysł. temperamentally
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. temperamentum
uwagi:
źródła:

temperament (język czeski) edytuj

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) temperament
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

temperament (język słowacki) edytuj

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) temperament
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: