takt
takt (język polski) edytuj
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) wyczucie jak należy się zachowywać w danej sytuacji wymagającej opanowania i delikatności; zob. też takt (obyczaje) w Wikipedii
- (1.2) muz. najmniejszy odcinek tekstu muzycznego zawartego między dwiema kreskami, zwanymi kreskami taktowymi; zob. też takt (muzyka) w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik takt takty dopełniacz taktu taktów celownik taktowi taktom biernik takt takty narzędnik taktem taktami miejscownik takcie taktach wołacz takcie takty
- przykłady:
- (1.1) W miarę picia gospodyni traciła poczucie taktu.
- (1.2) Młodemu kompozytorowi natchnienia starczyło ledwie na klucz wiolinowy i trzy pierwsze takty na pięciolinii.
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.2) bar
- duński: (1.1) takt w; (1.2) takt w
- esperanto: (1.1) takto; (1.2) takto
- hawajski: (1.2) pā
- hiszpański: (1.1) tacto m, delicadeza ż, tino m; (1.2) compás m, cadencia ż
- kataloński: (1.2) compàs m
- niemiecki: (1.1) Takt m; (1.2) Takt m
- norweski (bokmål): (1.1) takt m/ż; (1.2) takt m/ż
- norweski (nynorsk): (1.1) takt m/ż; (1.2) takt m/ż
- nowogrecki: (1.1) τακτ n, διακριτικότητα ż; (1.2) μέτρο n
- szwedzki: (1.1) takt w; (1.2) takt w
- ukraiński: (1.1) такт m; (1.2) такт m
- źródła:
takt (język szwedzki) edytuj
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj wspólny
- odmiana:
- (1.1) en takt, takten
- (1.2-3) en takt, takten, takter, takterna
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.3) tempo
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Jacek Kubitsky, Słownik szwedzko-polski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Natur och Kultur, Warszawa 1998, ISBN 83-01-12412-1, s. 481.