szmalcownik (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ʃmalˈʦ̑ɔvʲɲik], AS[šmalcovʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) hist. podczas II wojny światowej: osoba, która szantażowała ukrywających się Żydów lub pomagających im Polaków wydaniem władzom okupacyjnym; zob. też szmalcownik w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Armia Krajowa wykonała wyrok śmierci na pierwszym szmalcowniku[1].
(1.1) Żydowska rodzina oddała szmalcownikowi wszystkie pieniądze.
(1.1) Z wyroków sądów podziemnych ginęli konfidenci, szmalcownicy, gorliwi gestapowcy i policjanci, urzędnicy gestapo i administracji okupanta, strażnicy z Pawiaka, a także szczególnie znienawidzeni funkcjonariusze Urzędów Pracy[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) szantażysta, kolaborant, zdrajca
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. szmalcownictwo n, szmal mrz
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. Schmalz[3]kara
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Matthew Brzezinski, Armia Izaaka. Walka i opór polskich Żydów, 2013.
  2. Karol Mórawski, Warszawa: dzieje miasta, 2003, s. 322.
  3.   Hasło „szmalcownik” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.