szlachetny (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ʃlaˈxɛtnɨ], AS[šlaχetny] ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) taki, który postępuje dobrze, uczciwie, w sposób wspaniałomyślny, prawy, sprawiedliwy, bezinteresowny
(1.2) taki, który odznacza się wysoką jakością
(1.3) charakteryzujący się subtelnością, harmonią
(1.4) bot. zool. drugi człon nazw niektórych gatunków
odmiana:
(1.1-3)
(1.4)
przykłady:
(1.3) Wydaje się piękna ze względu na jej szlachetne rysy twarzy.
składnia:
kolokacje:
(1.1) szlachetny człowiek / czyn • szlachetne serce
(1.2) szlachetny gatunek / szczep • szlachetna rasa / odmiana
(1.4) borowik szlachetnyjeleń szlachetnykoral szlachetny
synonimy:
(1.1) zacny, dobry, uczciwy, honorowy
(1.2) wysokogatunkowy, wyselekcjonowany, pierwszorzędny
(1.3) harmonijny
antonimy:
(1.1) podły
(1.2) pospolity, plebejski
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. szlachetność ż, szlachta ż, szlachectwo n, szlachcianka ż
przysł. szlachetnie
przym. szlachecki
związki frazeologiczne:
gaz szlachetnygdzie plecy kończą swoją szlachetną nazwękamień szlachetnymetale szlachetne
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: