szczekać (język polski) edytuj

wymowa:
?/i, IPA[ˈʃʧ̑ɛkaʨ̑], AS[ščekać]
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. szczeknąć)

(1.1) zool. o psie, lisie, szakalu: wydawać krótki, urywany głos
(1.2) przen. pot. pogard. wymyślać komuś, oburzać się na coś
(1.3) przen. pot. pogard. kłamiąc, mówić o kimś lub o czymś źle
(1.4) przen. pot. wydawać głośne dźwięki przypominające szczekanie psów
(1.5) łow. o samcu sarny: wydawać głos
odmiana:
(1.1-5) koniugacja I
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.2) ubliżać
(1.3) obmawiać, oczerniać
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. oszczekiwać ndk., naszczekiwać ndk., rozszczekać się dk., odszczekiwać ndk., obszczekiwać się ndk.
przym. szczekliwy
rzecz. szczekanie n, szczek m, szczekanina ż, szczekaczka ż
związki frazeologiczne:
pies szczeka, karawana idzie dalejpsy szczekają, karawana idzie dalejna biednego zawsze psy szczekająna biednego i psy głośniej szczekają
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: