szantaż

szantaż (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈʃãntaʃ], AS: [šãntaš], zjawiska fonetyczne: wygł.• nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) wymuszanie czegoś na kimś pod groźbą ujawnienia jakichś kompromitujących lub wstydliwych informacji o tym kimś; także pod groźbą wykonania czynu innego typu (np. przemocy wobec bliskich)

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	szantaż	szantaże
dopełniacz	szantażu	szantaży / szantażów
celownik	szantażowi	szantażom
biernik	szantaż	szantaże
narzędnik	szantażem	szantażami
miejscownik	szantażu	szantażach
wołacz	szantażu	szantaże

przykłady:

(1.1) Politycy są częstymi ofiarami szantażu.

(1.1) Zbrodnią jest wymuszanie groźbą i szantażem podpisywania deklaracji o współpracy ze Służbą Bezpieczeństwa – mówił ks. Jerzy Popiełuszko.

składnia:

kolokacje:

(1.1) stosować szantaż

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. szantażysta m, szantażystka ż, szantażowanie n, zaszantażowanie n

zdrobn. szantażyk m

czas. szantażować ndk., zaszantażować dk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) franc. chantage, franc. chanter

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) blackmail
• baskijski: (1.1) xantaia
• białoruski: (1.1) шантаж m
• bułgarski: (1.1) шантаж m
• czeski: (1.1) vyděračství n
• duński: (1.1) afpresning w
• esperanto: (1.1) ĉantaĝo
• francuski: (1.1) chantage m
• hiszpański: (1.1) chantaje m
• interlingua: (1.1) chantage
• islandzki: (1.1) fjárkúgun ż
• niemiecki: (1.1) Erpressung ż
• nowogrecki: (1.1) εκβιασμός m
• rosyjski: (1.1) шанта́ж m
• szwedzki: (1.1) utpressning w
• ukraiński: (1.1) шантаж m
• węgierski: (1.1) zsarolás

źródła: