siłacz

siłacz (język polski)

siłacz (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈɕiwaʧ̑], AS: [śiu̯ač], zjawiska fonetyczne: zmięk.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) ktoś bardzo silny fizycznie

(1.2) przen. ktoś, kto potrafi podołać trudom i przeciwnościom

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	siłacz	siłacze
dopełniacz	siłacza	siłaczy
celownik	siłaczowi	siłaczom
biernik	siłacza	siłaczy
narzędnik	siłaczem	siłaczami
miejscownik	siłaczu	siłaczach
wołacz	siłaczu	siłacze

przykłady:

(1.1) Jacek to prawdziwy siłacz – nosi swoją żonę na rękach.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) mocarz, atleta

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) strongman

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. siła ż, siłka ż, silnik m, siłownia ż, siłownik m, siłowanie n

forma żeńska siłaczka ż

czas. siłować ndk.

przym. silny, siłowy, silnikowy, bezsilny

przysł. silnie, siłowo, siłą

licz. siła

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. siła + -acz

uwagi:

tłumaczenia:

• czeski: (1.1) silák m
• esperanto: (1.1) atleto
• jidysz: (1.1) גיבור m (giber)
• kazachski: (1.1) балуан
• litewski: (1.1) stipruolis m
• rosyjski: (1.1) силач m
• tuvalu: (1.1) mafi

źródła: