samostanowienie

samostanowienie (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌsãmɔstãnɔˈvʲjɛ̇̃ɲɛ], AS: [sãmostãnovʹi ̯ė̃ńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• -ni…• akc. pob.• i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) decydowanie o własnym losie

odmiana:

(1.1) blm

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	samostanowienie
dopełniacz	samostanowienia
celownik	samostanowieniu
biernik	samostanowienie
narzędnik	samostanowieniem
miejscownik	samostanowieniu
wołacz	samostanowienie

przykłady:

(1.1) Uznanie prawa do samostanowienia krajów arabskich, zarówno w wymiarze politycznym, jak i kulturowym, powinno prowadzić do pokojowego współistnienia tych krajów z państwami Zachodu.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. samo- + stanowienie

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) self-determination
• baskijski: (1.1) autodeterminazio
• galicyjski: (1.1) autodeterminación ż
• hiszpański: (1.1) autodeterminación ż
• kataloński: (1.1) autodeterminació ż
• niemiecki: (1.1) Selbstbestimmung ż
• portugalski: (1.1) autodeterminação ż

źródła: