słoik (język polski) edytuj

 
słoiki (1.1)
 
słoik (1.2) musztardy
wymowa:
IPA[ˈswɔjik], AS[su̯oi ̯ik], zjawiska fonetyczne: epenteza i ̯ 
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) szklany, najczęściej walcowaty pojemnik z zakrętką lub nakrywką służący do przechowywania substancji płynnych lub półpłynnych
(1.2) zawartość lub pojemność słoika (1.1)

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) gw. (Warszawa) osoba tymczasowo mieszkająca w Warszawie
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Półki w pracowni czarownika wypełnione były zakurzonymi słoikami z czymś zielonkawym.
(1.1) Sabina zakupiła słoik majonezu i dwa słoiki dżemu.
(1.2) Ile oliwek mam dodać do sałatki? Około pół słoika.
(2.1) Marta jest słoikiem. Tak rodowici mieszkańcy stolicy nazywają przyjezdnych[1].
(2.1) Słoiki przy okazji wszystkich świąt, dni wolnych i urlopów jadą do domu, by potem wrócić z torbami pełnymi jedzenia.
składnia:
kolokacje:
(1.1) stłuc słoik • zakręcić / odkręcić słoik
synonimy:
(1.1) gw. (Górny Śląsk) krałza, krauza
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz.
zdrobn. słoiczek m, słoikowanie n, zasłoikowanie n
zgrub. słój m
czas. słoikować ndk., zasłoikować dk.
przym. słoikowy, słojowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: