rzeźnik (język polski) edytuj

 
rzeźnik (1.1)
 
rzeźnik (1.2)
wymowa:
IPA[ˈʒɛʑɲik], ASeźńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.
podział przy przenoszeniu wyrazu: rzeź•nik[1]
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) człowiek zajmujący się ubojem zwierząt i porcjowaniem mięsa
(1.2) pot. sprzedawca w sklepie mięsnym
(1.3) pot. przen. kat, oprawca
(1.4) pot. pogard. nieudolny chirurg[2]
(1.5) środ. dialekt traderów forex para GBP/JPY

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) pot. sklep mięsny
odmiana:
(1.1-4)
przykłady:
(1.1) Zakład mięsny zatrudnia 10 rzeźników na pełny etat.
(1.2) Za ladą stał młody rzeźnik, więc kolejka szybko się skurczyła.
(1.3) Rzeźnik z Rostowa został oskarżony o zamordowanie 53 osób.
(1.4) Ten nowy chirurg to rzeźnik, spartaczył babce operację.
(2.1) Wzięłam u rzeźnika trochę śląskiej i kość dla psa.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.3) oprawca, kat
(1.4) chirurg
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) robotnik
(1.2) sprzedawca
(2.1) sklep
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. rzeźnictwo n, rzeź ż, rzeźnia ż, rzezalnia ż, rzezak m, rzezacz m, rzez m, rzezaniec m, rzezanie n, obrzezanie n, obrzezaniec m, obrzezek mrz, obrzezywanie n, porzezanie n, rzezactwo n, wyrzezanie n, zarzezanie n
czas. zarzezać, wyrzezać, porzezać, obrzezywać, rzezać ndk., obrzezać dk.
przym. rzeźniczy, rzeźnicki, rzeźny
związki frazeologiczne:
jeszcze skóra na baranie, a już rzeźnik pije na nię[3] (sic!)
etymologia:
pol. rzeź + -nik
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „rzeźnik” w: Wielki słownik ortograficzno-fleksyjny, red. Jerzy Podracki, Horyzont, Warszawa 2001, ISBN 83-7311-161-1, s. 1164.
  2.   Hasło „rzeźnik” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. Jan Tokarski, A ileż to kłopotu… ze spójnikiem „a”, „Poradnik Językowy” nr 4/1951, s. 5.