rozbój (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈrɔzbuj], AS[rozbui ̯]
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) praw. napad bandycki w celu ograbienia[1]; zob. też rozbój w Wikipedii
(1.2) uprawianie grabieży[1]
(1.3) przen. jawna niesprawiedliwość, wyzysk[1]
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) rozbój z użyciem niebezpiecznego narzędziadokonać / dopuścić się rozboju • usiłowanie rozboju • ofiara / sprawca rozboju
(1.3) jawny rozbój
synonimy:
(1) grabież, rabunek
(1.3) bezprawie, granda, jawny wyzysk
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) napad
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. rozbójnik m, rozbójnictwo n, rozbójniczka ż
przym. rozbójniczy
związki frazeologiczne:
rozbój na prostej drodzerozbój na równej drodzerozbój w biały dzień
etymologia:
prasł. *orzbojь[2]
por. arum. arãzboi, ros. разбо́й, rum. război, ukr. розбій
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2   Hasło „rozbój” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2.   Hasło „rozbój” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.