robótka

robótka (język polski)

robótka (1.2)

robótki (1.2)

wymowa:

IPA: [rɔˈbutka], AS: [robutka]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) pot. iron. albo żart. zdrobn. od: robota

(1.2) przest. przedmiot (np. serwetka, ubranie itp.) wykonany (albo w trakcie wykonywania) ręcznie igłą, na drutach, na szydełku itp.

odmiana:

przykłady:

(1.1) Spotkajmy się za dwie godziny, bo mam jeszcze małą robótkę do skończenia.

(1.2) Na stoliku leżało czasopismo ze wzorami szydełkowymi i najnowsza robótka babci.

składnia:

kolokacje:

(1.1) robótki ręczne

(1.2) ręczna robótka • misterna robótka • siedzieć / ślęczeć nad robótką

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. robienie n, robotnik mos, robotnica ż, robota ż, robol m, robot m, robociarz mos

czas. robić, wyrabiać

przym. roboczy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) zwykle w lp

tłumaczenia:

• duński: (1.2) håndarbejde n
• jidysz: (1.2) געשטריקעכץ m
• szwedzki: (1.2) handarbete n
• węgierski: (1.2) kézimunka

źródła: