recytacja

recytacja (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) wydeklamowanie utworu literackiego

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	recytacja	recytacje
dopełniacz	recytacji	recytacji / przest. recytacyj
celownik	recytacji	recytacjom
biernik	recytację	recytacje
narzędnik	recytacją	recytacjami
miejscownik	recytacji	recytacjach
wołacz	recytacjo	recytacje

przykłady:

(1.1) Jurorzy konkursu recytatorskiego wysłuchali już połowę przygotowanych przez licealistów recytacji.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) deklamacja

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. recytator m, recytatorka ż, wyrecytowanie n, recytowanie n

czas. recytować ndk., wyrecytować dk.

przym. recytacyjny, recytatorski

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. recitatio

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) recitation
• bułgarski: (1.1) рецитация ż
• czeski: (1.1) recitace ż
• duński: (1.1) recitation w
• francuski: (1.1) récitation ż
• hebrajski: (1.1) דקלום m
• hiszpański: (1.1) recitación ż
• irlandzki: (1.1) aithriseoireacht ż, reacaireacht ż
• japoński: (1.1) 暗唱
• koreański: (1.1) 암송
• niemiecki: (1.1) Rezitation ż
• nowogrecki: (1.1) απαγγελία ż
• portugalski: (1.1) recitação ż
• rosyjski: (1.1) декламация ż
• węgierski: (1.1) szavalat
• włoski: (1.1) recitazione ż

źródła: