ranga (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈrãŋɡa], AS[rãŋga], zjawiska fonetyczne: nazal.-nk- 
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) stopień wojskowy, dawniej także urzędniczy lub dworski
(1.2) znaczenie, ważność czegoś bądź kogoś
(1.3) stat. w najprostszej wersji numer kolejny obserwacji statystycznej w próbie po uporządkowaniu obserwacji według wartości jednej ze zmiennych
(1.4) mat. własność grupy Liego
odmiana:
(1.1-4)
przykłady:
(1.1) Pułkownik jest starszy rangą niż kapitan.
(1.2) Nie muszę ci chyba przypominać, że udział w wydarzeniu tej rangi jest w dzisiejszych czasach obowiązkowy.
składnia:
kolokacje:
ranga grupy abelowej
synonimy:
(1.1) stopień, stopień wojskowy
(1.2) doniosłość, ważność, znaczenie
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. rangowanie n
przym. rangowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. Rang[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „ranga” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.