przytulić (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[pʃɨˈtulʲiʨ̑], AS[pšytulʹić], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. przytulać)

(1.1) okazać czułość poprzez przybliżenie do siebie i objęcie się
(1.2) dać schronienie
(1.3) slang. dostać, otrzymać, zarobić

czasownik zwrotny dokonany przytulić się (ndk. przytulać się)

(2.1) przycisnąć się do kogoś z czułością; zbliżyć się do siebie, dotykając się wzajemnie; także: przywrzeć do czegoś
(2.2) książk. schronić się u kogoś, znaleźć opiekę, dach nad głową
odmiana:
(1) koniugacja VIa
(2) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) W czasie podróży w rejony arktyczne o niczym nie myślałem częściej, niż o chwili, kiedy będę mógł znów przytulić.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) uściskać, objąć, wziąć w ramiona, przycisnąć, wtulić
(1.2) przygarnąć, przyjąć, otoczyć, osłonić
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. przytułek mrz, przytulisko n, przytulenie n dk., przytulanie n ndk., przytulanka ż, przytulność ż
przym. przytulny
przysł. przytulnie
czas. przytulać ndk., tulić
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: