przeczytać (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[pʃɛˈʧ̑ɨtaʨ̑], AS[pšečytać], zjawiska fonetyczne: utr. dźw. ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany

(1.1) zob. czytać
odmiana:
(1.1) koniugacja I
przykłady:
(1.1) - Ja jestem urzędnikiem państwowym, jeżeli pan mi pokaże swoje wystąpienie, to je przeczytam - odpowiedział bez cienia zachęty. (Nie pamiętam czy powiedział "chętnie przeczytam", gdyż nie stosowałem techniki operacyjnej)[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. przeczytanie n, czytelnia ż, czytanka ż, czytelnik m, zaczytanie n, czytelniczka ż, czytnik mrz, czytelność ż, poczytność ż
czas. czytać, zaczytać dk.
przym. oczytany
związki frazeologiczne:
przeczytać od deski do deski
etymologia:
pol. czytać
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: czytać
źródła:
  1. Daniel Passent, Choroba dyplomatyczna, 2002.