prywatność (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) cecha tego, co prywatne; cecha tych, którzy prywatni
(1.2) życie, sprawy prywatne, osobiste, prawo do życia intymnego, chronionego przed ingerencją obcych[1]; zob. też prywatność w Wikipedii
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
składnia:
(1.1) prywatność + D.
kolokacje:
(1.2) prawo do prywatności • naruszenie prywatności
synonimy:
(1.1) nieoficjalność, nieurzędowość
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) cecha
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. prywaciarz m, prywata ż, prywatka ż, prywatyzacja ż, prywatyzowanie n, sprywatyzowanie n
czas. prywatyzować ndk., sprywatyzować dk.
przym. prywatny, prywaciarski, prywatyzacyjny
przysł. prywatnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) pol. prywatny + -ość
uwagi:
Formy potencjalne liczby mnogiej w tabeli odmiany zostały podane za Słownikiem gramatycznym języka polskiego[2]. Inne słowniki (np.: Uniwersalny słownik języka polskiego[3]) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „prywatność” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2.   Hasło „prywatność” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  3.   Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.