pruć (język polski) edytuj

 
motorówka pruje (2.1) po wodzie
wymowa:
IPA[pruʨ̑], AS[pruć]
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany

(1.1) usuwać szwy; rozdzielać dwa materiały (tkaniny)
(1.2) odczepiać rzeczy przyszyte do materiału (tkaniny)
(1.3) wysnuwać nić z dzianiny

czasownik nieprzechodni niedokonany

(2.1) pot. jechać, płynąć czymś z dużą szybkością
odmiana:
(1.1-3) koniugacja Xa
(2.1) koniugacja Xa
przykłady:
(1.1) Gdy skoczyłem popruły mi się spodnie w kroku.
(1.2) Odpruł mi się guzik. Będę musiał go przyszyć.
(1.3) Źle wzięłam miarę i musiałam pruć pół gotowego swetra.
(2.1) Widziałeś to auto. Kierowca pruł ze dwieście na godzinę.
składnia:
(1.1-3) pruć + B.
(2.1) pruć + N. • pruć po + N.
kolokacje:
synonimy:
drzeć, rozrywać, wyrywać
antonimy:
szyć, cerować
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. prucie n
czas. wypruwać, wypruć, odpruwać, odpruć, spruć, spruwać, popruć
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: