prostactwo (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) zespół cech właściwych prostakowi lub prostackiem zachowaniu
(1.2) prostackie zachowanie
(1.3) pogard. ogół prostaków
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) W okresie totalitarnym pisałem, że człowiek wszędzie idzie ze swoim prostactwem, albo że prostactwo idzie z człowiekiem. On sobie idzie, a prostactwo idzie razem z nim.[1]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) grubiaństwo, buractwo, chamstwo, neol. cebulactwo, przaśność, gburowatość
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. prostak m, prostaczek m, prostaczka ż, prostackość ż, prostota ż
czas. prostować ndk., upraszczać ndk., uprościć dk.
przym. prostacki, prosty
przysł. prostacko, prosto
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Jordan Radiczkow, O prostactwie [w:] Tygiel kultury, nr 4-6 (2001), s. 158