prawić (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈpravʲiʨ̑], AS[pravʹić], zjawiska fonetyczne: zmięk.
?/i
znaczenia:

czasownik niedokonany

(1.1) mówić o czymś nauczając
(1.2) gw. (Śląsk Cieszyński) mówić, powiedzieć[1][2]
odmiana:
(1.1) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) Mama ciągle prawi nam morały.
składnia:
kolokacje:
(1.1) prawić kazanie / morały
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. rozprawa ż, prawienie n
przym. prawy
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.2) por. czes. pravit i głuż. prajić
uwagi:
tłumaczenia:
(1.2) zobacz listę tłumaczeń w hasłach: mówić, powiedzieć
źródła:
  1. Słowniczek trudniejszych wyrazów gwarowych, w: Alina Kopoczek, Śpiewnik Macierzy Ziemi Cieszyńskiej, Cieszyn 1988, str. 375-380.
  2. 2675 wyrażeń gwarowych, używanych w potocznej mowie przez rdzenną ludność wsi Zebrzydowice k/ Cieszyna, Karol Klocek, Gminny Ośrodek Kultury, Zebrzydowice 2000, ISBN 83-908896-1-7.