polskość (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈpɔlskɔɕʨ̑], AS[polskość]
podział przy przenoszeniu wyrazu: pol•skość
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) cecha tego, co polskie; polski charakter czegoś
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Wiele wysiłku włożono w utrzymanie polskości tych ziem.
(1.1) Między polskością jednak a słowiańskością istnieje nie tyle nienawiść, co obcość całkowita i nie do wykorzenienia[1].
składnia:
(1.1) polskość + D.
kolokacje:
(1.1) polskość miasta / ziem / Lwowa / Śląskaobrońca polskości • zamach na polskość • bronić / utrzymać polskość • walczyć o polskość
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. polszczyć ndk., spolszczyć dk.
rzecz. Polska ż, Polak mos, Polaczek mos, Polka ż, spolszczenie n, polszczyzna ż, polak mrz/mzw
przym. polski
przysł. polsko
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. polski + -ość
uwagi:
Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego[2].
tłumaczenia:
źródła:
  1. The Complete Works of Joseph Conrad t. I, 1924, tłum. Peter Oliver Loew, Acta Universitatis Wratislaviensis. Nr. 2576 w: Polskie wizje Europy w XIX i XX wieku, 2004
  2.   Hasło „polskość” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.