policzek (język polski) edytuj

 
policzek (1.1)
 
policzek (1.2)
wymowa:
?/i, IPA[pɔˈlʲiʧ̑ɛk], AS[polʹiček], zjawiska fonetyczne: zmięk.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) anat. każde z dwóch miejsc na twarzy pod okiem, obok nosa
(1.2) uderzenie otwartą dłonią w policzek (1.1)
(1.3) przen. obraza
(1.4) archit. rodzaj konstrukcji, na której opierają się stopnie schodów
(1.5) środ. sport. część broni (kolby) do opierania policzka (1.1)[1]
odmiana:
(1.1-5)
przykłady:
(1.1) Na policzku wyskoczył jej czerwony pryszcz.
(1.2) Policzek był tak silny, że ofiara zachwiała się.
(1.3) NapisPrecz z komuną!” na gmachu PZPR byłby prawdziwym policzkiem dla każdego działacza partyjnego.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) reg. śl. facka
(1.3) obraza, afront
(1.4) belka policzkowa
antonimy:
(1.5) ostroga
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. policzkowanie n, spoliczkowanie n
zgrub. polik mrz
czas. policzkować ndk., spoliczkować dk.
przym. policzkowy
przysł. policzkowo
związki frazeologiczne:
nadstawić drugi policzek
etymologia:
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Części ciała
tłumaczenia:
źródła:
  1. Monika Sobolewska, Słownictwo z zakresu strzelectwa sportowego w polszczyźnie współczesnej – wybrane zagadnienia, w: Socjolekt, idiolekt, idiostyl. Historia i współczesność pod red. Urszuli Sokólskiej, Uniwersytet w Białymstoku, Białystok 2017, s. 333.