podatnik (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[pɔˈdatʲɲik], AS[podatʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba zobowiązana do płacenia podatków, osoba płacąca podatki
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Czy francuscy podatnicy powinni płacić za szkoły, świadczenia i szkolenia, aby rodziny Romów osiągnęły minimalny poziom życia akceptowany we Francji?[1]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. podatek m, opodatkowanie n, opodatkowywanie n
przym. podatkowy
czas. opodatkować, opodatkowywać
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: