pożyczyć (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[pɔˈʒɨʧ̑ɨʨ̑], AS[požyčyć] ?/i
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. pożyczać)

(1.1) dać coś komuś na pewien czas
(1.2) wziąć coś od kogoś na pewien czas za jego zgodą
(1.3) eufem. ukraść

czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)

(2.1) rzad. złożyć życzenia
odmiana:
(1.1-3, 2.1) koniugacja VIb
przykłady:
(1.2) Ale teraz, zwracając pożyczone książki, spotykałem się z niezwykłą życzliwością[1].
składnia:
(1.1) pożyczyć + B. + C.
(1.1) pożyczyć + B. + od + D.
kolokacje:
synonimy:
(1.1) gw. (Śląsk Cieszyński) pojczoć
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pożyczka ż, pożyczanie n, pożyczenie n
czas. pożyczać ndk., wypożyczać ndk., wypożyczyć dk.
przym. pożyczkowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1-2) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: pożyczać
źródła:
  1. Komar Michał, O obrotach losów i ciał, 1998, Narodowy Korpus Języka Polskiego.