placek (język polski) edytuj

 
placek (1.1)
 
placki (1.2)
 
placek (1.3) łajna
 
placek (1.4)
wymowa:
IPA[ˈplaʦ̑ɛk], AS[placek]
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) kulin. płaski, zwykle okrągły wypiek, często słodki, z dodatkami
(1.2) niewielki, pieczony lub smażony krążek np. z mąki lub ziemniaków[1]
(1.3) o czymś niewielkim, płaskim, utworzonym z miękkiej masy[1]
(1.4) mała, ograniczona płaszczyzna wyodrębniająca się z otaczającego tła[1]
odmiana:
(1.1-4)
przykłady:
(1.1) Mama zrobiła pyszny placek z owocami, może spróbujesz?
(1.2) Natarłem ziemniaków i będę smażył placki.
(1.3) Robiąc talerz, garncarz formuje starannie na kole placek gliny.
(1.4) Na tej starej kanapie widać tłuste placki brudu.
składnia:
kolokacje:
(1.1) placek z owocami / z truskawkami / z jabłkami / z rabarbarem / ze śliwkami / z kruszonką • placek drożdżowy / orzechowy / kukurydzianypiec / upiec placek
(1.2) placki ziemniaczane / owsiane • placek zbójnicki / po węgierskusmażyć / usmażyć placki
(1.3) krowi placek • placek z gliny / z plastelinyzrobić placek
(1.4) placek łysiny
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. plac m, placyk m, placowe n
zdrobn. placuszek m
przym. plackowaty, placowy
związki frazeologiczne:
masz babo placekJacek placekna święty Jacek będzie nowy placekna święty Jacek z nowej pszenicy placekna świętego Jacka najecie się plackana świętego Jacka trza upiec plackana świętego Jacka ukoś owsa i upiec plackaświęty Jacek zjadł z flakami placekze wszystkich świętych najlepszy Jacek, bo kto żyje dostał placek
etymologia:
niem. Plätzchen[2] < niem. platzen[3]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2   Hasło „placek” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Natalija Ewgeniewna Ananiewa, Germanizmy leksykalne w dwóch polskich gwarach wyspowych na Syberii, „Gwary Dziś”, t. 7, Wydawnictwo Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, Poznań 2015, s. 170.
  3. Dorota Krystyna Rembiszewska, Niemieckie pożyczki leksykalne w dziewiętnastowiecznych materiałach Georga Wenkera z obszaru Warmii i Mazur, w: Gwary dziś. 7. Rocznik poświęcony dialektologii słowiańskiej, Wydawnictwo Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, Poznań 2015, s. 234.