pietruszka (język polski) edytuj

 
pietruszki (1.1)
wymowa:
IPA[pʲjɛˈtruʃka], AS[pʹi ̯etruška], zjawiska fonetyczne: zmięk.i → j  ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) bot. roln. kulin. jadalne warzywo o białym korzeniu i zielonej naci; zob. też pietruszka zwyczajna w Wikipedii
(1.2) pot. kulin. nać pietruszki (1.1)
(1.3) pot. kulin. korzeń pietruszki (1.1)
odmiana:
(1.1,3)
przykłady:
(1.1) Natka pietruszki może stanowić bardzo smaczny dodatek do zupy.
składnia:
kolokacje:
(1.1) liść[1] / nać / natka pietruszki • korzeń pietruszki
synonimy:
(1.1) gw. (Górny Śląsk) pietruziel
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) roślina warzywna[2], warzywo korzenne[2]
hiponimy:
(1.1) lenka[3], pietruszka berlińska[3], pietruszka cukrowa[3]
holonimy:
(1.1) włoszczyzna
meronimy:
(1.1) korzeń, nać
wyrazy pokrewne:
rzecz.
zgrub. pietrucha ż
przym. pietruszkowy
czas. pietruszkować
związki frazeologiczne:
grać o pietruszkęmecz o pietruszkęni z gruszki, ni z pietruszkisiać pietruszkęznać się jak świnia na pietruszce
etymologia:
(1.1-3) st.pol. piotruszka, piotruziele, pietruziele < łac. petroselinum < gr. πετροσέλῑνον (petrosélīnon) → dosł. kamienny seler[4]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Zofia Dobrakowska-Kopecka, Kazimiera Pyszkowska, Warzywa z mojego ogródka, Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 1987, s. 96.
  2. 2,0 2,1 Zofia Dobrakowska-Kopecka, Kazimiera Pyszkowska, Warzywa z mojego ogródka, Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 1987, s. 91.
  3. 3,0 3,1 3,2 Zofia Dobrakowska-Kopecka, Kazimiera Pyszkowska, Warzywa z mojego ogródka, Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 1987, s. 95.
  4.   Hasło „pietruszka” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.