piśmiennictwo

piśmiennictwo (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) ogół pisanych utworów literackich

(1.2) przest. pisarstwo, tworzenie literatury

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	piśmiennictwo
dopełniacz	piśmiennictwa
celownik	piśmiennictwu
biernik	piśmiennictwo
narzędnik	piśmiennictwem
miejscownik	piśmiennictwie
wołacz	piśmiennictwo

przykłady:

(1.1) Początki literatury polskiej wiążą się z piśmiennictwem łacińskim, powstającym na ziemiach polskich już od przełomu X i XI w.

składnia:

kolokacje:

(1.1) piśmiennictwo fachowe / hagiograficzne / historyczne / kościelne / katolickie / łacińskie / naukowe / polityczne / polskie / religijne / starochrześcijańskie / staropolskie / Słowackiego / Konopnickiej • pomniki / zabytki piśmiennictwa

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. pisać ndk., pisywać dk.

przym. piśmienniczy, piśmienny, pisemny

rzecz. pisarz mos, piśmienność ż, pisanie n, pisanina ż, pismo n

przysł. pisemnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) letters
• białoruski: (1.1) пісьменнасць ż, пісьменства n
• jakucki: (1.1) сурук
• łaciński: (1.1) scriptum n
• szwedzki: (1.1) litteratur w
• ukraiński: (1.1) писемність ż

źródła: