pełny (język polski) edytuj

 
półka pełna (1.1) książek
wymowa:
?/i, IPA[ˈpɛwnɨ], AS[peu̯ny]
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) wypełniony w największym możliwym stopniu
(1.2) zawierający obfitość rzeczy, dóbr (dobra) lub mnóstwo ludzi
(1.3) o największej możliwej wartości lub natężeniu
(1.4) taki, w którym nic nie brakuje
(1.5) niezawierający pustych przestrzeni
(1.6) o kwiatach: taki, w którym pręciki i słupek przekształciły się w płatki korony; zob. też kwiat pełny w Wikipedii
(1.7) przest. pulchny, okrągły
(1.8) przeniknięty, owładnięty jakąś emocją, myślą itp.
(1.9) geom. o kącie mającym 360°
odmiana:
przykłady:
(1.1) Zakręć kran! Wanna jest już pełna.
(1.2) O tej porze roku hotele pełne turystów.
(1.3) Z powodu usterki silniki nie mogą pracować z pełną mocą.
(1.4) Pełna lista ochotników jest wywieszona na tablicy ogłoszeń.
(1.5) Wykończenia wykonano z pełnej cegły.
(1.6) Nowa odporna na szkodniki odmiana róży o pełnych kwiatach podbija rynek!
(1.7) Naturalnie, w reklamach szminek pojawiają się głównie kobiety o pełnych wargach.
(1.8) Jestem pełny podziwu dla twojej odwagi.
składnia:
(1.1-2) pełny + D.
kolokacje:
(1.4) pełny tekst/opis/spis, pełna lista, pełna rodzina
(1.5) pełne drewno, pełna cegła
(1.8) pełny (pełen) podziwu/uznania/miłosierdzia
synonimy:
(1.1-4,1.8) pełen
(1.4) kompletny
(1.5) lity
antonimy:
(1.1) pusty
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pełnia ż, pełność ż, wypełniacz m
czas. wypełniać, przepełniać, dopełniać, napełniać, uzupełniać
przym. przepełniony, wypełniony, zapełniony, pełen, pełniuteńki, pełniutki
przysł. pełno
związki frazeologiczne:
mieć pełne kieszeniepełne morzemleko pełnekoń pełnej krwido pełnapełny wiatrplan pełnyżyć pełną piersią
etymologia:
uwagi:
formy „pełen” używamy tylko w funkcji orzecznika[1] lub przydawki zawierającej rzeczownik w D.[2]
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Porada „pełny i pełen” w: Poradnia językowa PWN.
  2.   Porada „pełny – pełen” w: Poradnia językowa PWN.