pasterz (język polski) edytuj

 
pasterz (1.1)
 
konny pasterz (1.1)
 
pasterz (1.2)
 
pasterz (2.1)
wymowa:
IPA[ˈpastɛʃ], AS[pasteš], zjawiska fonetyczne: wygł. ?/i
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) zootechn. osoba, opiekująca się zwierzętami podczas wypasu
(1.2) rel. przen. duchowy lub religijny opiekun

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(2.1) ornit. Sturnus roseus[1], gatunek ptaka z rodziny szpakowatych; zob. też pasterz (ptak) w Wikipedii
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Mówią do pasterzy, którzy trzód swych strzegli (…)[2]
(1.1) Na stołach stały (…) laleczki gipsowe i cukrowe, przedstawiające pasterki z pasterzami, cyganów prowadzących niedźwiedzie, i świętych, trzymających w ręku pozłacane palmy[3].
(1.2) Jakże czuliśmy się opuszczeni po śmierci Jana Pawła II, Papieża który przez ponad 26 lat był naszym pasterzem i przewodnikiem po drogach czasu[4].
składnia:
kolokacje:
(2.1) pasterz różowy
synonimy:
(1.1) gw. (Śląsk Cieszyński) owczor
(1.2) duchowny, duszpasterz, ksiądz, pastor
(2.1) pasterz różowy
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) hodowca
hiponimy:
(1.1) baca, beduin, czaban, juhas, koniuch, kowboj / cowboy / koziarz, świniarz, owczarz, poganiacz, pastuszek, pastuch[5]
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pasterstwo n, pasterka ż, pastereczka ż, pastwisko n, pastuszka ż, wypas m, pasterzowanie n
zdrobn. pastuszek m
zgrub. pastuch m
forma żeńska pasterka
czas. pasterzować, paść ndk., pasać ndk., wypasać ndk.
przym. pasterski, pastuszkowy
związki frazeologiczne:
Dobry Pasterz
etymologia:
prasł. *pastyrь[6]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „Sturnus roseus” w: Wikispecies – otwarty, wolny katalog gatunków, Wikimedia.
  2. Kolęda Gdy się Chrystus rodzi.
  3. E. Orzeszkowa: Pierwotni.
  4. Benedykt XVI Homilia Benedykta XVI wygłoszona podczas mszy inauguracyjnej.
  5.   Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  6.   Hasło „pasterz” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.