pascha

pascha (język polski)

pascha (1.1)

paschy (1.2)

wymowa:

IPA: [ˈpasxa], AS: [pasχa] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) żyd. uroczysta kolacja spożywana przez Żydów w pierwszy dzień Paschy

(1.2) etn. kulin. spoż. tradycyjna potrawa wielkanocna, podawana zazwyczaj w postaci ściętej piramidki ozdobionej rodzynkami i skórką pomarańczową; zob. też pascha (potrawa) w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	pascha	paschy
dopełniacz	paschy	pasch
celownik	passze	paschom
biernik	paschę	paschy
narzędnik	paschą	paschami
miejscownik	passze	paschach
wołacz	pascho	paschy

przykłady:

(1.1) Nauczyciel pyta cię: Gdzie jest izba, w której mógłbym spożyć Paschę z moimi uczniami?

(1.2) Rosyjska tradycyjna pascha jest przyrządzana i podawana zasadniczo tylko raz do roku, na Wielkanoc.

składnia:

kolokacje:

(1.1) przygotować / spożyć paschę

synonimy:

(1.1) seder, wieczerza paschalna

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) wieczerza

hiponimy:

(1.1) wieczerza Pańska

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Pascha ż, Paschalis mos, Paschazjusz mos, Paschazy mos

przym. paschalny

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. pascha < gr. πάσχα (páscha) < hebr. פסח (pesach) → przejście; t. największe święto w judaizmie - Pascha

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.2) paskha
• rosyjski: (1.2) пасха ż

źródła:

pascha (język łaciński)

pascha (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki lub żeński

(1.1) rel. baranek (ofiara)

(1.2) rel. Pascha (święto)

odmiana:

(1) pascha, paschatis (deklinacja III)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	pascha	paschata
dopełniacz	paschatis	paschatum
celownik	paschatī	paschatibus
biernik	pascha	paschata
ablatyw	paschate	paschatibus
wołacz	pascha	paschata

lub pascha, paschae (deklinacja I)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	pascha	pascha
dopełniacz	paschae	paschārum
celownik	paschae	paschīs
biernik	pascha	pascha
ablatyw	paschā	paschīs
wołacz	pascha	pascha

lub pascha, paschae (deklinacja I)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	pascha	paschae
dopełniacz	paschae	paschārum
celownik	paschae	paschīs
biernik	pascham	paschās
ablatyw	paschā	paschīs
wołacz	pascha	paschae

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Paschalis m, Paschasius m

przym. paschalis

związki frazeologiczne:

etymologia:

gr. πάσχα (páscha) < hebr. פסח (pésakh) → przejście; źródłosłów dla alb. pashkë, ang. Pasch, ang. Pascha, bask. Pazkoa, bret. Pask, dalmatyński puoscua, dalmatyński puasc, duń. påske, franc. Pâques, grenl. poorski, hiszp. pascua, hiszp. Pascua, niderl. Pasen, irl. Cáisc, isl. páskar, katal. Pasqua, qu. Paskwa, korsykański Pasqua, lomb. Pasqua, neap. Pasca, nbk. påske, nn. påske, pol. pascha, pol. Pascha, port. Páscoa, rum. Paște, rum. Paști, st.franc. pasques, st.franc. pasque, st.irl. Cásc, sw. Pasaka, sycyl. Pasca, sycyl. Pascua, sycyl. Pasqua, szkoc. Pace, szw. påsk, tagal. Paskuwa, tagal. Pasko, wenec. Pàscua, wł. Pasqua

uwagi:

źródła: