parzyć (język polski) edytuj

 
herbata się parzy (3.3)
wymowa:
IPA[ˈpaʒɨʨ̑], AS[pažyć]
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. zaparzyć)

(1.1) być odczuwanym jako gorące
(1.2) kulin. poddawać coś działaniu wrzątku lub gorącej wody
(1.3) kulin. otrzymywać napar po zalaniu wrzątkiem, zalewać coś wrzątkiem

czasownik przechodni niedokonany (dk. poparzyć)

(2.1) podrażniać skórę podobnie jak coś gorącego

czasownik zwrotny niedokonany parzyć się

(3.1) odczuwać ból po dotknięciu czegoś gorącego
(3.2) o zwierzętach: łączyć się w pary w okresie godowym, kopulować
(3.3) o ziołach, herbacie: podlegać parzeniu
odmiana:
(1.1-3, 2.1) koniugacja VIb
(3.1-3) koniugacja VIb
przykłady:
(1.1) Każdy w dzieciństwie sprawdził, że ogień parzy.
(1.2) Według tego przepisu szynkę należy parzyć przez półtorej godziny w temperaturze ok. 80°C.
(1.3) Parzę sobie herbatę, zrobić ci też?
(2.1) Pokrzywy parzą przy dotknięciu.
(3.1) Jestem niezdarą, bo często parzę się żelazkiem.
(3.2) Te ohydne pawiany, parzą się na oczach zwiedzających zoo!
(3.3) W moim kubku parzą się ziółka.
składnia:
kolokacje:
(1.2) parzyć kiełbasę / szynkę / wędliny
(1.3) parzyć herbatę / kawę / miętę / zioła
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. sparzenie n, oparzenie n, oparzelizna ż, oparzelisko n, naparzanie n, zaparzanie n, zaparzaczka ż, para ż, parzelnia ż, parzenie n
czas. naparzać ndk., naparzyć dk., odparzać ndk., odparzyć dk., oparzać ndk., oparzyć dk., ponaparzać dk., poodparzać dk., powyparzać dk., poparzyć dk., rozparzać ndk., rozparzyć dk., sparzać ndk., sparzyć dk., wyparzać ndk., wyparzyć dk., zaparzać ndk., zaparzyć dk.
przym. parzelniczy, parzydełkowy, oparzelinowy, oparzeniowy, poparzony
przysł. parząco
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: