panovník (język czeski) edytuj

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) władca
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz.
forma żeńska panovnice ż
przym. panovnický
czas. panovat
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

panovník (język słowacki) edytuj

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) władca, panującyosoba stojąca na czele monarchii[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pánovitosť ż, panovačnosť ż, panovanie n, pán m, pánko m
forma żeńska panovníčka ż
czas. panovať ndk.
przym. panovnícky, pánovitý, panovačný, panský, pánsky
przysł. pánovito, pánovite, panovačne, pansky
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Hasło „panovník” w: Krátky slovník slovenského jazyka, J. Kačala – M. Pisárčiková – M. Považaj (red.), Veda, Bratysława 2004, ISBN 80-224-0750-X.