orientalistyka
orientalistyka (język polski) edytuj
- wymowa:
- IPA: [ˌɔrʲjɛ̃ntaˈlʲistɨka], AS: [orʹi ̯ẽntalʹistyka], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. na 3 syl.• akc. pob.• i → j
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) eduk. nauka o kulturach Orientu; zob. też orientalistyka w Wikipedii
- (1.2) pot. wydział na uniwersytecie zajmujący się orientalistyką (1.1)
- odmiana:
- (1.1-2) blm,
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik orientalistyka orientalistyki dopełniacz orientalistyki orientalistyk celownik orientalistyce orientalistykom biernik orientalistykę orientalistyki narzędnik orientalistyką orientalistykami miejscownik orientalistyce orientalistykach wołacz orientalistyko orientalistyki
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Orient m, orientalista m, orientalistka ż, orientalizm m
- przym. orientalny, orientalistyczny
- przysł. orientalnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. orientalny < pol. Orient
- uwagi:
- zobacz też: anglistyka • arabistyka • białorutenistyka • hellenistyka • germanistyka • hispanistyka • iberystyka • indologia • italianistyka • japonistyka • koreanistyka • polonistyka • rusycystyka • romanistyka • sinologia • skandynawistyka • slawistyka
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Oriental studies
- białoruski: (1.1) усходазнаўства n, арыенталістыка ż
- czeski: (1.1) orientalistika ż
- esperanto: (1.1) orientalistiko, t. orientalismo
- kazachski: (1.1) шығыстану
- litewski: (1.1) orientalistika
- niemiecki: (1.1) Orientalistik ż
- rosyjski: (1.1) востоковедение n, ориенталистика ż
- słowacki: (1.1) orientalistika ż
- turecki: (1.1) doğubilim
- ukraiński: (1.1) орієнталістика ż
- włoski: (1.1) orientalistica ż
- źródła: