opatrywać (język polski) edytuj

 
pielęgniarka opatruje (1.1) ranną
wymowa:
IPA[ˌɔpaˈtrɨvaʨ̑], AS[opatryvać], zjawiska fonetyczne: akc. pob.
?/i
znaczenia:

czasownik

(1.1) oczyszczać ranę i zakładać opatrunek[1]
(1.2) wyposażać w coś potrzebnego[1]
(1.3) naprawiać, poddawać konserwacji jakieś urządzenie[1]
(1.4) oznaczać dokument pieczęcią, podpisem itp.[1]
(1.5) uzupełniać tekst, publikację wstępem, komentarzem, rysunkami itp.[1]

czasownik zwrotny opatrywać się

(2.1) znudzić się widokiem czegoś lub kogoś i przestawać być atrakcyjnym
(2.2) oczyszczać ranę i zakładać opatrunek samemu sobie
odmiana:
(1.1-5) koniugacja VIIIa
(2.1-2) koniugacja VIIIa
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. opatrywanie n, opatrzenie n, opatrunek mrz
przym. opatrunkowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4   Hasło „opatrzeć – opatrywać” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.