oktawa

oktawa (język polski)

wymowa:

IPA: [ɔkˈtava], AS: [oktava]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) przedział czasu równy ośmiu dniom; również ostatni dzień tego okresu

(1.2) muz. ósmy stopień skali (gamy) muzycznej

(1.3) muz. interwał między pierwszym a ósmym dźwiękiem w skali diatonicznej

(1.4) muz. dwa dźwięki jednoimienne oddalone o oktawę (1.3)

(1.5) liter. strofa składająca się z ośmiu wierszy

(1.6) hist. wojsk. rodzaj działa używanego w XV-XVII wieku, odmiana kolubryny

odmiana:

(1.1-5)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	oktawa	oktawy
dopełniacz	oktawy	oktaw
celownik	oktawie	oktawom
biernik	oktawę	oktawy
narzędnik	oktawą	oktawami
miejscownik	oktawie	oktawach
wołacz	oktawo	oktawy

przykłady:

(1.5) Spotkanie z Tassem i Marinim było dla Słowackiego wydarzeniem nierównie ważniejszym niż spotkania z kobietami i nawet bodaj z Mickiewiczem. W każdym razie ślady spotkania z mistrzami oktawy widać u Słowackiego na każdej stronicy, gdy inne spotkania – będąc przedmiotem dociekań jego biografów – nie zostawiły tak widocznych i ważnych wspomnień.

(1.6) Za lekkimi pułkami wtoczyła się na koniec z trudem i artyleria wurclowska, prowadząc cztery hakownice, dwie oktawy srodze donośne i sześć zdobycznych organków.

składnia:

kolokacje:

(1.1) oktawa Bożego Ciała

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. oktawalny, oktawowy

rzecz. Oktawia ż, oktawista m

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

• zobacz też: dekada
• nie mylić z: otawa

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) octave; (1.3) octave; (1.5) octave
• hiszpański: (1.1) octava ż; (1.2) octava ż; (1.3) octava ż; (1.4) octava ż; (1.5) octava ż
• niderlandzki: (1.2) octaaf m/ż/n; (1.3) octaaf m/ż/n
• niemiecki: (1.1) Oktave ż; (1.3) Oktave ż
• nowogrecki: (1.1) οκταήμερο n; (1.3) οκτάβα ż; (1.5) οκτάβα ż

źródła: