odrzucić (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ɔḍˈʒuʨ̑iʨ̑], AS[oḍžućić], zjawiska fonetyczne: zmięk.udziąs. ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. odrzucać)

(1.1) aspekt dokonany od: odrzucać
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Przecież to znakomite gimnazjum, które zapewnia wspaniałe perspektywy! Tyle innych dziewcząt musiałyśmy odrzucić, choć rodzice nas na kolanach błagali..[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. odrzutowiec mrz
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: odrzucać
źródła:
  1. Henryk Grynberg, Życie ideologiczne, osobiste, codzienne i artystyczne, 1998.