odkrycie

odkrycie (język polski)

wymowa:

IPA: [ɔtˈkrɨʨ̑ɛ], AS: [otkryće], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) rzecz. odczas. od odkryć

(1.2) napotkanie i opisanie prawa lub rzeczy istniejącej w naturze, ale przez nikogo do tej pory nieopisanej

(1.3) ujawnienie czegoś, co dotąd było skrywane lub nieznane

odmiana:

(1.1) blm,

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	odkrycie
dopełniacz	odkrycia
celownik	odkryciu
biernik	odkrycie
narzędnik	odkryciem
miejscownik	odkryciu
wołacz	odkrycie

(1.2-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	odkrycie	odkrycia
dopełniacz	odkrycia	odkryć
celownik	odkryciu	odkryciom
biernik	odkrycie	odkrycia
narzędnik	odkryciem	odkryciami
miejscownik	odkryciu	odkryciach
wołacz	odkrycie	odkrycia

przykłady:

(1.2) Joseph Priestley w 1774 roku dokonał ważnego odkrycia.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. odkrywka ż, odkrywca mos

czas. odkrywać ndk., odkryć dk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• albański: (1.2) zbulim m; (1.3) zbulim m
• angielski: (1.2) discovery, invention
• baszkirski: (1.2) асыш
• białoruski: (1.1) адкрыццё n; (1.2) адкрыццё n; (1.3) адкрыццё n
• bułgarski: (1.2) откритие n; (1.3) откритие n
• chiński standardowy: (1.1) 发现 (fāxiàn); (1.2) 发现 (fāxiàn); (1.3) 发现 (fāxiàn)
• duński: (1.2) opdagelse w; (1.3) afsløring w
• esperanto: (1.2) malkovro
• hindi: (1.2) आविष्कार m (āviṣkāra)
• hiszpański: (1.2) descubrimiento m, invención ż; (1.3) revelación ż
• kataloński: (1.2) descobriment m, descoberta ż; (1.3) troballa ż, descobriment m
• niemiecki: (1.2) Entdeckung ż
• nowogrecki: (1.2) ανακάλυψη ż; (1.3) αποκάλυψη ż
• rosyjski: (1.2) откры́тие n
• szwedzki: (1.2) upptäckt w, rön n, iakttagelse w, fynd n; (1.3) avslöjande n, uppdagande n

źródła: