obwoluta

obwoluta (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌɔbvɔˈluta], AS: [obvoluta], zjawiska fonetyczne: akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) druk. bibliot. papierowa lub plastikowa ochronna okładka zakładana na właściwą okładkę książki; zob. też obwoluta w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	obwoluta	obwoluty
dopełniacz	obwoluty	obwolut
celownik	obwolucie	obwolutom
biernik	obwolutę	obwoluty
narzędnik	obwolutą	obwolutami
miejscownik	obwolucie	obwolutach
wołacz	obwoluto	obwoluty

przykłady:

(1.1) Bez obwolut książki prezentują się jeszcze lepiej.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) łac. obvolutus → okryty

uwagi:

tłumaczenia:

• esperanto: (1.1) kovraĵo, librokovraĵo
• francuski: (1.1) jaquette ż
• niemiecki: (1.1) Buchumschlag m

źródła: