obręcz (język polski) edytuj

 
obręcz (1.1)
 
obręcz (1.6)
wymowa:
IPA[ˈɔbrɛ̃n͇ʧ̑], AS[obrẽṇč], zjawiska fonetyczne: udziąs.nazal.asynch. ę  ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) sztywny pas z połączonymi końcami, opasujący coś
(1.2) kolej. część zestawu kołowego
(1.3) anat. część półkuli mózgu; zob. też obręcz (neuroanatomia) w Wikipedii
(1.4) anat. struktura kostna podpierająca mięśnie kończyny górnej; zob. też obręcz kończyny górnej w Wikipedii
(1.5) stomat. zgrubienia szkliwa okolicy szyjki zęba
(1.6) sport. przyrząd gimnastyczny w kształcie okręgu; zob. też obręcz (gimnastyka) w Wikipedii
odmiana:
(1.1-6)
przykłady:
(1.1) W ostatnim cyrkowym spektaklu treser nakazał tygrysom skoczyć przez płonącą obręcz.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. obrączkowiec m, obrączkowanie n, zaobrączkowanie n
zdrobn. obrączka ż
czas. obrączkować ndk., zaobrączkować dk., obręczować ndk.
przym. obręczowy, obrączkowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zob. też obręcz w Wikipedii
tłumaczenia:
źródła: